Antonte fomos a cidade, para min que era moi diferente a nosa vila, en lugar de casas, edificios, en lugar de patios, rúas. O meu pai e a miña nai coñecían algo a cidade, eu e o meu irmán estabamos nerviosos, ben, polo menos eu. El pasaba de todo e seguro que pensaba nas mozas, eu sei que feas deben de ser, porque coa pinta de paspallán que ten, nin sei como lle poden mirar. Cando era hora de comer fomos a un restaurante, cando entrei pensaba que moita xente non debe de pasar por aí. O meu irmán cando viu un cadro que no debuxo había un bicho peludo, que estaba enriba dun cerebro, el dixo mira ese cadro tan chulo. Eu dísenlle que non e chulo senon que da moito noxo, buuuuuuag, non se di o de buag, só o pensaba, pero as palabras parecian da familia. De comer pedimos unha tortilla de patacas de tamaño mediano, estaba rica, pero as da miña nai nin de tamaños nin tampouco {qe rica} se non {esta deliciosa}. Ao chegar a casa rematamos esgotados e non tiñamos ganas de nada e estabamos diferentes bueno o meu irmán seguia ao seu ambiente pero eu tiña un dia de cans ou sexa rematei esgotada.
UN SAUDO AOS MEUS SEGUIDORES/AS
